ლე კორბუზიე
ლე კორბუზიე | |
---|---|
პირადი ინფორმაცია | |
დაბ. თარიღი | 7 ოქტომბერი 1886[2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] |
დაბ. ადგილი | ლა-შო-დე-ფონი[15] [16] |
გარდ. თარიღი | 27 აგვისტო 1965[3] [4] [5] [6] [7] [17] [8] [9] [10] [11] [18] [12] [13] [14] (78 წლის) |
გარდ. ადგილი | როკებრიუნ-კაპ-მარტინი[16] |
ნამუშევრები და მიღწევები | |
საქმიანობა | არქიტექტორი[15] , მხატვარი, მწერალი, ქალაქთმშენებელი და ფოტოგრაფი |
მოქალაქეობა | შვეიცარია საფრანგეთი[19] |
მიმართულება | მოდერნისტული არქიტექტურა, ბრუტალიზმი და პურიზმი |
მნიშვნელოვანი პროექტები | ნოტრ-დამ-დიუ-ო, ვილა სავოი, Unité d’Habitation Building Style და Radiant City |
ჯილდოები | აამერიკის არქიტექტორთა ინსტიტუტის ოქროს მედალი, სამეფო ოქროს მედალი, ფრანკ პ. ბრაუნის მედალი, საპატიო ლეგიონის ორდენის დიდი ოფიცერი და Sikkens Prize[20] |
მეუღლე | Yvonne Le Corbusier |
ხელმოწერა | |
შარლ ედუარ ჟანერე (ფრანგ. Charles-Edouard Jeanneret), უკეთ ცნობილი როგორც ლე კორბიუზიე (ფრანგ. Le Corbusier [lə kɔʁbyzje]) (დ. 6 ოქტომბერი, 1887, ლა-შო-დე-ფონი, შვეიცარია — გ. 27 აგვისტო, 1965, როკბრიუნ-კაპ-მარტენი, ლაჟვარდოვანი ნაპირი, საფრანგეთი) — ფრანგი-შვეიცარიელი არქიტექტორი, თეორეტიკოსი, ფერმწერი და დიზაინერი.
სახელი გაითქვა მოდერნისტული (ე.წ. „საერთაშორისო სტილის“) ნამუშევრებით. ლე კორბუზიე პიონერი იყო თანამედროვე დიზაინის თეორიულ სწავლებაში და თავი მჭიდროდ დასახლებულ ქალაქებში გაუმჯობესებული საცხოვრებელი პირობების შექმნის სამსახურს მიუძღვნა. სწორედ ლე კორბიუზიეს მიიჩნევენ სტუდიოს ტიპის ბინების კონცეფციის ერთ-ერთ ავტორად. მისი შენობები გამოირჩევა ბრტყელი ზედაპირებით, ლენტური ფორმის ფანჯრებით, შენობის ქვემო ნაწილში ღია საყრდენებით და თავისუფალი სტილის დაგეგმარებით.
მისი კარიერა ხუთ ათწლეულს გრძელდებოდა და მისი ხელწერით შექმნილი ხელოვნების ნიმუშებად შერაცხული შენობები და კომპლექსები ცენტრალური ევროპის, ინდოეთის, რუსეთის, მრავალ ქალაქში მოიძებნება. ლე კორბუზიეს პორტრეტი (განუყრელი სათვალითურთ) გამოსახულია შვეიცარულ ათფრანკიანზე.
სექციების სია
ცხოვრება
განათლება
შარლ-ედუარ ჟანერე დაიბადა ლა-შო-დე-ფონში, მცირე ქალაქში ნევშატელის კანტონში შვეიცარიის ჩრდილო-დასავლეთში, საფრანგეთის საზღვრიდან ხუთ კილომეტრში. სახვითი ხელოვნებით გატაცებული ბავშვობიდან იყო; სწავლობდა ლა-შო-დე-ფონის ხელოვნების სკოლაში შარლ ლ’ეფლატენიეს ხელმძღვანელობით, რომელსაც განათლება ბუდაპეშტსა და პარიზში ჰქონდა მიღებული. მისი არქიტექტურის მასწავლებელი იყო რენე შაპალა, რომელმაც დიდი გავლენა იქონია ლე კორბუზიეს ადრეულ შენობებზე.
მის პირველ პროექტებს შორის იყო ვილა ფოლე, ვილა შვობი და ვილა ჟანერე (მისი მშობლების სახლი) ლა-შო-დე-ფონში. ამ პროექტებში ასახულია ალპებში პოპულარული ადგილობრივი მთის არქიტექტურა.
მის ადრეულ წლებში ის ხშირად მოგზაურობდა ევროპაში მისი მშობლიური ქალაქის პროვინციული ატმოსფეროსგან გასაქცევად. 1907 წელს ის პარიზში მიემგზვრება, სადაც სამუშაოს პოულობს ოგუსტ პერეს, ფრანგი არმირებული ბეტონის პიონერი, ოფისში. 1910-11 წლებში ის ბერლინთან ახლოს არქიტექტორ პეტერ ბეჰრენსთან მუშაობს, სადაც ლუდვიგ მის ვან დერ როეს და ვალტერ გროპიუსს ხვდება. მათთან შეძენილი გამოცდილება მნიშვნელოვანი ხდება მთელი მისი გვიანდელი კარიერისთვის.
1911 წლის ბოლოს ის ბალკანეთში მოგზაურობს, ეწვევა საბერძნეთსა და თურქეთს და ნანახის ჩანახატებს აკეთებს, მათ შორის პართენონის მის განთქმულ ნახაზებს, რომლის ფორმებს ის მოგვიანებით აღწერს ნაშრომში Vers une architecture (1923).
ადრეული კარიერა
ფსევდონიმი
ურბანიზმი
კორბუზიე ილაშქრებდა ეკლექტიზმისა და შენობის ჭარბი მორთულობის წინააღმდეგ. ტექნიკასა და ინდუსტრიული მშენებლობის სერიულობაში ის ხედავდა არქიტექტურის განახლებას, ხოლო ნაგებობის ფუნქციურად გამართლებულ სტრუქტურაში–მდიდარ ესთეტიკურ შესაძლებლობებს. იზიარებდა უტოპიურ ოცნებას არქიტექტურის მეშვეობით საზოგადოების გარდაქმნის შესახებ. 1920–იანი წლების ნამუშევართაგან აღსანიშნავია საცხოვრებელი სახლი–სიტროენი, ლა როშისა და ჟანერეს საცხოვრებელი სახლების კომპლექსი პარიზში, ვილა სავოი. დაგროვილი გამოცდილების განზოგადების საფუძველზე შექმნა თანამედროვე არქიტექტურის 5 ამოსავალი წერტილი: საყრდენ ბოძებზე შემდგარი შენობა, ბრტყელი სახურავ–ბაღი, თავისუფალი შიდა–დაგეგმარება, ლენტური სარკმელი, ფასადის არამზიდავი კედელი.
XX საუკუნის 20 – 30–იან წლებში კორბუზიე ავითარებდა ვერტიკალური ქალაქ–ბაღის იდეას, რაც მოსახლეობის მაღალ სიმჭიდროვეს ითვალისწინებდა.
XX საუკუნის 40–იან წლებში არქიტექტურული სივრცის პრობლემის კვლევისას კორბუზიემ შექმნა მოდულორი–ადამიანის სხეულის პროპორციებზე დაფუძნებული ჰარმონიულად დაკავშირებული სიდიდეების სისტემა.
XX საუკუნის 50–იან წლებში შექმნილ ნამუშევართაგან აღსანიშნავია: საცხოვრებელი სახლი მარსელში, კაპელა ნოტრ დამ–დიუ–ო როშანში. 50–60–იან წლებში ის დიდ ყურადღებას უთმობდა შიდა სივრცის ორგანიზაციას, ფუნქციური სქემისა და არქიტექტურული სტრუქტურის ურთიერთდამოკიდებულებას.
მნიშვნელოვანი პროექტები
რესურსები ინტერნეტში
სქოლიო
- გერმანიის ეროვნული ბიბლიოთეკა, ბერლინის სახელმწიფო ბიბლიოთეკა, ბავარიის სახელმწიფო ბიბლიოთეკა და სხვ. Record #118676873 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
- ↑ Arkitekter verksamma i Sverige — 2014.
- ↑ 3.0 3.1 Le Corbusier
- ↑ 4.0 4.1 Charles-Edouard; Jeanneret-Gris, Charles-Edouard Le Corbusier [Jeanneret] — 2006.
- ↑ 5.0 5.1 Le Corbusier — 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7, 978-0-19-989991-3
- ↑ 6.0 6.1 SNAC — 2010.
- ↑ 7.0 7.1 Itaú Cultural Enciclopédia Itaú Cultural — São Paulo: Itaú Cultural, 1987. — ISBN 978-85-7979-060-7
- ↑ 8.0 8.1 Find a Grave — 1995.
- ↑ 9.0 9.1 ეროვნული მუზეუმი — 1792.
- ↑ 10.0 10.1 filmportal.de — 2005.
- ↑ 11.0 11.1 Structurae — Ratingen.
- ↑ 12.0 12.1 Munzinger-Archiv — 1913.
- ↑ 13.0 13.1 ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
- ↑ 14.0 14.1 Pinson G., (not translated to fr) Médias 19 — 2011. — ISSN 1927-0178
- ↑ 15.0 15.1 Arkitekter verksamma i Sverige — 2015.
- ↑ 16.0 16.1 http://www.sikart.ch/KuenstlerInnen.aspx?id=4000293
- ↑ Nationalencyklopedin — 1999.
- ↑ Academy of Arts, Berlin — 1993.
- ↑ Museum of Modern Art online collection
- ↑ http://www.sikkensprize.org/winnaar/le-corbusier/